Υβριδικά εντελώς διαφορετικά από ό,τι ξέραμε μέχρι τώρα σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν οι Citroen, Opel και Peugeot στην κατηγορία των ελαφριών επαγγελματικών.
Τι ξέραμε μέχρι τώρα
Μέχρι τώρα όταν λέμε ότι ένα αυτοκίνητο είναι υβριδικό (σε οποιαδήποτε από τις τρεις μορφές, δηλαδή ήπια υβριδικό, κανονικό και plug-in), εννοούμε κάτι συγκεκριμένο. Ότι υπάρχει κινητήρας εσωτερικής καύσης (συνήθως βενζίνης) και ένας ή περισσότεροι ηλεκτροκινητήρες με την ισχύ τους να ποικίλει σε ένα μεγάλο εύρος.
Υβριδικά υδρογόνου
Η Stellantis, όμως, έρχεται να ανατρέψει τα παραπάνω καθώς τα τρία μοντέλα που θα κυκλοφορήσει δεν έχουν κινητήρα εσωτερικής καύσης, αλλά το καύσιμο που θα χρησιμοποιούν είναι το υδρογόνο.
Opel: Υπάρχει λύση αν χαλάσει η μπαταρία ηλεκτρικού οχήματος;
Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά. Ο βασικός τρόπος κίνησης των τριών μοντέλων θα είναι το υδρογόνο. Το τελευταίο θα αποθηκεύεται υγροποιημένο σε πίεση 700 bar σε τρεις δεξαμενές. Αυτές θα βρίσκονται κάτω από το χώρο φόρτωσης και θα μπορούν να δεχτούν 4.4 κιλά συνολικά. Σύμφωνα με όσα ανακοινώνει η Stellantis, ο όμιλος στον οποίο ανήκουν οι τρεις μάρκες, η αυτονομία με αποκλειστική χρήση του υδρογόνου θα είναι 400 χιλιόμετρα. Ίσως το νούμερο να φαίνεται κάπως μικρότερο από τις diesel (ή και βενζινοκίνητες) επιλογές, όμως ο ανεφοδιασμός με υδρογόνο γίνεται μόλις σε τρία λεπτά.
Όμως η λέξη υβριδικά δε χρησιμοποιείται τυχαία. Εκτός από τις δεξαμενές υδρογόνου και τις ενεργειακές κυψέλες που θα το μετατρέπουν σε ηλεκτρισμό, θα υπάρχει και μια μικρή μπαταρία 10.5 kWh. Ο χρήστης του αυτοκινήτου θα μπορεί να τη φορτίσει όπως σε οποιοδήποτε άλλο ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Ο ρόλος της θα είναι να προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια σε περίπτωση που τελειώσει το υδρογόνο προτού φτάσουμε σε κάποιο σταθμό ανεφοδιασμού. Η αυτονομία που θα προσφέρει είναι της τάξης των 50 χιλιομέτρων.
Ο απόλυτος συνδυασμός;
Με τον παραπάνω συνδυασμό έχουμε τα καλά των δύο κόσμων. Από τη μία έχουμε αμιγώς ηλεκτρική κίνηση με τα θετικά που αυτή συνεπάγεται όπως μηδενικοί ρύποι και έλλειψη θορύβου. Από την άλλη γλιτώνουμε τους μεγάλους χρόνους φόρτισης, αλλά και όσα συνοδεύουν τις μπαταρίες όπως το αυξημένο κόστος και βάρος, το σύστημα ψύξης που απαιτείται για την ορθή λειτουργία τους, την εξόρυξη σπάνιων και ακριβών στοιχείο με πρώτο το λίθιο, την ορθή απόρριψη μετά το τέλος της ζωής τους, καθώς και την όποια μικρότερη ή μεγαλύτερη απώλεια χωρητικότητας που έρχεται με τα χρόνια.
Περισσότεροι σταθμοί από ό,τι περιμέναμε
Βέβαια, προς το παρόν οι σταθμοί ανεφοδιασμού με υδρογόνο είναι λίγοι, όμως σταδιακά θα αυξάνονται. Άλλωστε το ίδιο ίσχυε και στις πρώτες μέρες της ηλεκτροκίνησης και τώρα βλέπουμε συνεχώς νέους σταθμούς να εμφανίζονται, με ασύλληπτους ρυθμούς. Περιμένουμε ότι θα γίνει το ίδιο και με το υδρογόνο, λοιπόν. Πάντως αν κάποιος κοιτάξει πού υπάρχουν σταθμοί υδρογόνου σε όλο τον κόσμο, θα δει ότι είναι σαφώς περισσότεροι από όσους θα περίμενε.
Το σημείο που θέλει προσοχή
Το μοναδικό σημείο της αλυσίδας του υδρογόνου που πρέπει να προσέχουμε είναι το πώς παράγεται. Αν η παραγωγή του γίνεται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τότε η χρήση του είναι πραγματικά φιλική στο περιβάλλον, όμως αυτό είναι το σημείο που θέλει προσοχή και σε ό,τι αφορά τα ηλεκτρικά με μπαταρία.