Για ακόμα μία φορά οι πωλήσεις καινούργιων αυτοκινήτων στη χώρα μας δέχονται ισχυρό πλήγμα, όχι μόνο λόγω της δεκαετούς οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, αλλά και εξαιτίας της πανδημίας, που έχει δημιουργήσει ανασφάλεια για το μέλλον.

Με βάση το δύσκολο της περιόδου, θα περίμενε κανείς ότι όταν περνάει ένας υποψήφιος αγοραστής την είσοδο μιας επίσημης αντιπροσωπείας αυτοκινήτων η υποδοχή του θα είναι θερμότατη.

Ωστόσο, οι εμπειρίες που μας μετέφερε υποψήφιος αγοραστής, μετά από πολλές επισκέψεις σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, μαρτυρούν μάλλον το αντίθετο. Η πρώτη αρνητική εικόνα που αποκόμισε ήταν σε μεγάλη αντιπροσωπεία αυτοκινήτων που βρίσκεται σε κεντρικότατο δρόμο της πρωτεύουσας.

Αφού περίμενε αρκετή ώρα για να εξυπηρετηθεί, ο πωλητής πλησίασε, ακούμπησε βαριεστημένα το χέρι στην οροφή του αυτοκινήτου και η πρώτη του φράση ήταν η εξής: «Ωραίο αυτοκίνητο, αλλά κοστίζει 21.000 ευρώ. Τα έχεις;».

Όπως είναι φυσιολογικό αισθάνθηκε προσβεβλημένος από την απαξιωτική αυτή συμπεριφορά. Δεν είναι δουλειά του πωλητή να κάνει έλεγχο στα οικονομικά του πελάτη. Οφείλει απλώς να του παρουσιάσει το προϊόν, τις τιμές και τα χρηματοδοτικά προγράμματα. Πόσα χρήματα έχει ο καθένας στην τράπεζα είναι προσωπικό δεδομένο και δεν επιτρέπονται ευθείες και αδιάκριτες ερωτήσεις.

Η δεύτερη απογοήτευση ήρθε όταν σε άλλη αντιπροσωπεία αυτοκινήτων ο πωλητής τού ζήτησε να κάνει λίγη υπομονή, καθώς έπρεπε να ολοκληρώσει μια παράδοση. Μετά από μία ολόκληρη ώρα αναμονής ασχολήθηκε με έναν άλλο πελάτη, που είχε έρθει μετά από αυτόν, για το κλείσιμο της παραγγελίας. Αρκετά απογοητευμένος, αποχώρησε χωρίς να εξυπηρετηθεί.

Διευκρινίζουμε ότι μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά, δεν βάζουμε στο στόχαστρο τους πωλητές αυτοκινήτων, απλώς, όπως συμβαίνει σε κάθε κλάδο, έτσι και εδώ υπάρχουν ορισμένοι λιγότερο επαγγελματίες. Για την ιστορία να πούμε ότι τελικά ο φίλος μας αγόρασε το αυτοκίνητο που ήθελε από μία αντιπροσωπεία η οποία δεν του έκανε τη μεγαλύτερη προσφορά, αλλά ο πωλητής της ήταν ευγενέστατος και εξυπηρετικότατος.