Στο Πριγκιπάτο του Μονακό ετοιμάζονται να αγωνιστούν οι ομάδες και οι οδηγοί της Formula 1, με τις πρώτες δύο περιόδους ελεύθερων δοκιμών να είναι προγραμματισμένες για τις 20 Μαΐου. FP3, κατατακτήριες και αγώνας θα γίνουν στις 22 και 23 Μαΐου.
Όμως πώς μετατρέπεις μία πόλη 30.000 κατοίκων, η οποία είναι και ένα από τα πλουσιότερα κράτη του κόσμου, σε πίστα αγώνων;
Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς το σύνολο της πόλης είναι διαθέσιμο στους πολίτες της. Δηλαδή δεν υπάρχουν σημεία όπως τα κτίρια και οι κερκίδες, τα οποία καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο όλο το χρόνο, για να χρησιμοποιηθούν μόνο τις λίγες μέρες του αγώνα.
Formula 1, Γκραν Πρι Μονακό, το μόνο με τα δοκιμαστικά να διεξάγονται την Πέμπτη
Άλλωστε το Μονακό είναι ένα μικρό κράτος, έτσι δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια χώρου. Κάθε τετραγωνικό μέτρο είναι απαραίτητο για τη λειτουργία της πόλης.
Αυτό που γίνεται, λοιπόν, είναι ότι όλες οι κατασκευές που βλέπουμε στον αγώνα είναι προσωρινές. Στήνονται πριν από αυτόν και ξεστήνονται όταν ολοκληρωθεί. Βέβαια αυτό απαιτεί χρόνο, κόπο και κυρίως πάρα πολύ καλή οργάνωση.
Αρχικά, κάθε χρόνο πέφτει καινούρια άσφαλτος στο ένα τρίτο της αγωνιστικής διαδρομής. Ο λόγος είναι ότι η πίστα χρησιμοποιεί δημόσιους δρόμους, οπότε το οδόστρωμα σταδιακά φθείρεται. Με αυτόν τον τρόπο οι διοργανωτές εξασφαλίζουν ότι κανένα κομμάτι της πίστας δεν έχει άσφαλτο με περισσότερα από τρία χρόνια χρήσης.
Οι εργασίες για την ασφαλτόστρωση αλλά και το πέρασμα εκ νέου όλων των απαραίτητων για την κυκλοφορία γραμμών, γίνεται κυρίως βραδινές ώρες σε τμήματα. Όλη η διαδικασία διαρκεί περίπου τρεις εβδομάδες.
Στη συνέχεια το Πριγκιπάτο υποδέχεται όλες τις εγκαταστάσεις, περίπου 6 εβδομάδες πριν από τον αγώνα. Φυσικά σχεδόν τα πάντα είναι προκατασκευασμένα, οπότε το μόνο που γίνεται επί τόπου είναι η συναρμολόγηση. Αυτή η διαδικασία απαιτεί τη χρήση περίπου 600 φορτηγών, τα οποία κουβαλάνε κερκίδες, γκαράζ για τα pits, δομές φιλοξενίας για τις ομάδες και διάφορα άλλα βοηθητικά κτίρια. Εκτός των κτιρίων κουβαλάνε και τα προστατευτικά που μπαίνουν σε όλο το μήκος της αγωνιστικής διαδρομής. Η συναρμολόγηση των κτιρίων γίνεται μόλις σε 14 ημέρες.
Όσο για τα προστατευτικά, προκειμένου να γίνει ο αγώνας χρειάζονται πάνω από 20.000 τ.μ. από συρματοπλέγματα και πάνω από 21 χλμ. μπαριέρες, προκειμένου να προστατευτεί το κοινό, τα κτίρια αλλά και οι ίδιοι οι οδηγοί.
Ένα πρόβλημα που προκύπτει για το ίδιο το Πριγκιπάτο είναι ότι με τους δρόμους που κλείνουν για να γίνει ο αγώνας σημαίνει ότι κάποια σημεία της πόλης παύουν να έχουν πρόσβαση. Γι’ αυτό το λόγο τοποθετούνται πλήθος από ανισόπεδες διαβάσεις, προκειμένου κάτοικοι και επισκέπτες να μπορούν να μετακινούνται ανεμπόδιστα.
Κάτι σημαντικό που έχει καταφέρει το Πριγκιπάτο διαχρονικά είναι ότι εκτός από όταν υπάρχει αγωνιστική δράση στην πίστα, τις υπόλοιπες ώρες οι δρόμοι δίνονται κανονικά στην κυκλοφορία, σε αντίθεση με άλλα σιρκουί πόλης τα οποία παραμένουν κλειστά για όλο το τριήμερο.
Φυσικά μετά τον αγώνα όλες οι εγκαταστάσεις και γενικότερα ό,τι στήθηκε προκειμένου να πραγματοποιηθεί το Γκραν Πρι, ξεστήνεται και απομακρύνεται, με την πόλη να επιστρέφει ακριβώς στην κατάσταση που βρισκόταν.
Είναι πραγματικά να απορείς πώς γίνεται όλα αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση να λείπουν έπειτα από λίγες μέρες.