Πέρα από τα τοτέμ που αναγράφουν τις τιμές στα πρατήρια υγρών καυσίμων, σύντομα θα δούμε να τοποθετούνται κάποιες νέες εξτρά οθόνες.
Αυτές θα καταγράφουν το συγκριτικό χιλιομετρικό κόστος κατανάλωσης των διαφόρων τύπων καυσίμων ανά 100 χλμ. διαδρομής. Συγκεκριμένα, θα προβάλλεται το μέσο κόστος ανά 100 χλμ. για οχήματα που χρησιμοποιούν βενζίνη, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, υδρογόνο, υγραέριο και ηλεκτρικό ρεύμα. Παράλληλα το μέσο κόστος ανά 100 χλμ. διαδρομής για τα συμβατικά και εναλλακτικά καύσιμα θα διατίθεται και μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας.
Πρόκειται για την εφαρμογή της Οδηγίας 2014/994/ΕΕ για την ανάπτυξη υποδομών εναλλακτικών καυσίμων στις μεταφορές, ενώ η Ελλάδα είναι η συντονίστρια χώρα του προγράμματος. Το έχει αναλάβει το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, ενώ φορέας υλοποίησης είναι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Αρχικά το εν λόγω πρόγραμμα είχε ανατεθεί στο αντίστοιχο Γερμανικό Υπουργείο και στην αυτοκινητοβιομηχανία BMW, ωστόσο δεν υπήρξε πρόσφορο έδαφος και έτσι πέρασε στη χώρα μας.
Πέρα από την Ελλάδα στο πρόγραμμα FCP4Concumers συμμετέχει επίσης η Κροατία, η Κύπρος, η Φιλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Οι πιλοτικές δοκιμές του προγράμματος θα διεξαχθούν από το Δεκέμβριο του 2019 μέχρι τον Ιανουάριο του 2020 σε δώδεκα πρατήρια υγρών καυσίμων στη χώρα μας, τα οποία βρίσκονται στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, στη Λάρισα, στον Αλμυρό, στην Αταλάντη, στην Αμφιλοχία, στο Ευηνοχώρι και στο Ψαθόπυργο.
Παράλληλα πινακίδες με το συγκριτικό χιλιομετρικό κόστος κατανάλωσης των διαφόρων τύπων καυσίμων/ 100 χλμ. διαδρομής θα τοποθετηθούν σε δέκα σταθμούς ανεφοδιασμού του κάθε συνεργαζόμενου κράτους μέλους. Στόχος είναι η συλλογή δεδομένων (δοκιμές πεδίου) από την απόκριση του κοινού (δείγμα 400 ατόμων ανά κράτος μέλος) στον καθορισμό και στην εφαρμογή βελτιωτικών δράσεων.
Κατά την επίσημη παρουσίαση του προγράμματος που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών διατυπώθηκαν ενστάσεις και εύλογες απορίες από δημοσιογράφους, εκπροσώπους εταιρειών καύσιμων και ενώσεις πρατηριούχων σχετικά με την ωφελιμότητα του εγχειρήματος.
Η επίσημη θέση πάντως είναι ότι στόχος του προγράμματος είναι η διαφάνεια στις τιμές των καυσίμων και η ενημέρωση των πολιτών για την ομαλή μετάβαση προς τις οδικές μεταφορές χαμηλών και μηδενικών ρύπων.
Ωστόσο, τι νόημα έχει κάποιος που έχει ήδη αγοράσει για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο με κινητήρα εσωτερικής καύσης να μάθει πόσο θα του κόστιζε μια διαδρομή 100 χλμ. με ηλεκτρικό ρεύμα;
Γιατί οι πίνακες να βρίσκονται σε πρατήρια υγρών καυσίμων και όχι σε κάποιο κεντρικό δρόμο; Ο υποψήφιος αγοραστής ενημερώνεται, αποφασίζει και συγκρίνει σε διαφορετικά μέρη και με άλλους τρόπους. Δεν υποτιμούμε τη δύναμη της πληροφορίας, αλλά αυτή θα πρέπει να δίνεται πιο στοχευμένα.
Όταν πλέον υπάρχουν στην αγορά τόσα πολλά μοντέλα αυτοκινήτων με διαφορετική κατανάλωση βενζίνης, πετρελαίου και ηλεκτρικού ρεύματος πως θα προκύπτει ο μέσος όρος;
Ποικιλία υπάρχει επίσης στην ποιότητα και στην τιμή των υγρών καυσίμων, αλλά στο κόστος φόρτισης ενός ηλεκτροκίνητου οχήματος (οικιακό ρεύμα, δημόσιοι ταχυφορτιστές, wall box).
Ειδικά στην Ελλάδα όπου η υδρογονοκίνηση είναι άγνωστη λέξη, δεν πωλούνται μοντέλα αυτής της τεχνολογίας και δεν υπάρχει κανένα σχετικό δίκτυο ανεφοδιασμού ποιον θα ωφελήσει να γνωρίζει πόσο θα του κόστιζε μια διαδρομή 100 χλμ. με ένα όχημα που χρησιμοποιεί αυτήν την ενναλακτική μορφή ενέργειας;
Μήπως οι αρμόδιοι φορείς πρέπει άμεσα να επανεξετάσουν όλες τις πτυχές του προγράμματος;