Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλα άρθρα μας στο περιοδικό, οι παράγοντες διαμόρφωσης της συμβατικής σχέσης είναι πολλοί, γεγονός που σε πολλές περιπτώσεις καθιστά αβέβαιη την ακριβή οριοθέτηση των υποχρεώσεων και δικαιωμάτων των εμπλεκομένων μερών. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και η οριοθέτηση, αν εξ αρχής υφίσταται, της ευθύνης κατόχου parking, σε περίπτωση που ζημιωθεί το αυτοκίνητο ή το περιεχόμενο που υπάρχει σε αυτό, πελάτη.
Αναφερόμαστε εν προκειμένω, στο ζήτημα της διαπίστωσης ευθύνης επαγγελματία, ο οποίος είτε κατά αποκλειστική δραστηριότητα εκμεταλλεύεται χώρο με διάθεση θέσεων στάθμευσης με αντίτιμο, είτε εκμεταλλεύεται χώρο με διάθεση θέσεων στάθμευσης με και άνευ αντίτιμου, αλλά με κύριο σκοπό την προσέλκυση πελατείας στην κύρια δραστηριότητά του η οποία είναι διαφορετική (εμπορικά κέντρα, καταστήματα εν γένει κ.α.), σε περίπτωση που λάβει χώρα ζημιογόνο γεγονός στον εν λόγω χώρο.
Η νομολογία, μέχρι στιγμής, εντοπίζει ως καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης της συμβατικής ευθύνης, το εάν παραδίδονται τα κλειδιά του οχήματος στον κάτοχο του χώρου στάθμευσης, προκειμένου εκείνος να το τοποθετήσει σε κατάλληλη θέση ή εάν ο πελάτης αφήνεται ελεύθερος να επιλέξει το χώρο που θα σταθμεύσει το όχημά του. Στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να είναι δεδομένη η ευθύνη του κατόχου parking, εάν λάβει χώρα ζημιογόνο γεγονός, καθότι μιλάμε για τη σύναψη σύμβασης παρακαταθήκης, ενώ, στη δεύτερη περίπτωση, κατ’ αρχήν δεν υφίσταται ευθύνη, καθότι μιλάμε ως επί το πλείστον για μίσθωση χώρου. Σχετικά με την τελευταία περίπτωση, αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι στα πλαίσια αναφοράς των παραγόντων διαμόρφωσης της συμβατικής σχέσης δεν μπορεί τελικά να δεχθεί ένα δικαστήριο πως ο κάτοχος ανέλαβε επιπροσθέτως και την ευθύνη φύλαξης του οχήματος εκτός από αυτής της παραχώρησης του χώρου.
Η απόφαση περί ανυπαρξίας ευθύνης, ενδυναμώνεται δε, εάν ο κάτοχος του χώρου στάθμευσης δεν ασκεί την άμεση ως προς το χώρο οικονομική αξιοποίηση ως κύρια δραστηριότητα, αλλά χρησιμοποιεί την προσφορά χώρου στάθμευσης ως μέσο προσέλκυσης πελατών. Η ανυπαρξία ευθύνης, θα πρέπει να είναι δεδομένη σε τέτοια περίπτωση, εάν η στάθμευση γίνεται άνευ αντιτίμου. Και εδώ, όμως, αξίζει να αναφέρουμε πως αμφισβητείται η θέση δικαστηρίων περί μη ύπαρξης ευθύνης, εάν ο κάτοχος του χώρου δεν ασκεί τη σχετική με το χώρο οικονομική αξιοποίηση ως κύρια δραστηριότητα.
Στο ζήτημα της τοποθέτησης ενημερωτικών πινακίδων στους εν λόγω χώρους περί του ότι «το parking δεν φέρει καμία ευθύνη σε περίπτωση κλοπής, φθορά, πυρκαγιάς, κλπ», και κατά πόσο αυτό είναι δεσμευτικό, θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο.
Πάνος Κορκόβελος
