Arcadia Classic Tour λοιπόν ένα από τα τελευταία σαββατοκύριακα του Ιανουαρίου, και ένα-ένα δίνουν το παρών στο Ναύπλιο, στο παρκιν του πολιτιστικού κέντρου «Φουγάρο», τα ιστορικά αυτοκίνητα που συμμετέχουν στο φετινό 11ο Arcadia Classic Tour 2025.
ΕΛΙΆ, ΑΡΣΟΕ και ΤΡΙΣΚΕΛΙΟΝ έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να προετοιμάσουν ακόμα ένα event, πού πολύ απλά κανείς από τους «ιστορικούς» δεν θέλει να χάσει. Όποτε sold out μέρες πριν…
Περισσότερες από 70 οι συμμέτοχες λοιπόν, στον δεύτερο αγώνα της χρονιάς που μετράει με συντελεστή 2 στην βαθμολογία για το νεοσυσταθέν Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Regularity με την κατάταξη της κάθε ημέρας να υπολογίζεται ξεχωριστά..
Ανάμεσα τους βρίσκονται 17 αυτοκίνητα στις κατηγορίες Ε & F 1950-1970, ακόμα 30 της κατηγορίας G 1971-1981, και περίπου 21 της κατηγορίας Η 1982-1994, ενώ κλείνουν την λίστα και 3 της κατηγορίας Young Timer 1995-2005 με δική τους ξεχωριστή βαθμολόγηση εκτός Γενικής Κατάταξης.

Και θα αναρωτηθεί εύλογα οποίος βλέπει αυτή την ετερόκλητη σύνθεση στις συμμετοχές, πως θα συναγωνιστούν με ίσους ορούς η συμμετοχή του 1950 με εκείνη του 1994;
Σχεδόν μίσος αιώνας χωρίζει αυτά τα δυο άκρα, η διάφορα στις δυνατότητες είναι τεράστια.
Πως θα μετρηθούν όλα στις ίδιες δοκιμασίες ακρίβειας; Με 500 χλμ. διαδρομής να είναι μπροστά τους..
Εδώ έρχεται να δώσει απάντηση ο συντελεστής παλαιότητας του κάθε αυτοκινήτου που προβλέπεται στον κανονισμό του αγώνα..
Τα δυο τελευταία ψηφία του έτους κατασκευής του αυτοκίνητου θα πολλαπλασιαστούν με κάθε χρονομέτρηση για να προκύψει η τελική ποινή.
Έτσι για παράδειγμα αν σε μια ειδική διαδρομή έχουν πχ από 10 δευτ. ποινή ένα αυτοκίνητο του 1950 και κάποιο άλλο του 1990, τότε το πρώτο θα λάβει 10 δευτ. Χ 0, 50=5 βαθμούς ποινής ενώ το δεύτερο 10 δευτ. Χ 0, 90=9 βαθμούς ποινής..
Ωραίο έτσι; Και ωραίο και δίκαιο.
Θέλεις συμμετοχή με.. ένα πιο φρέσκο πλαίσιο, πιο σύγχρονο, με όλα τα καλούδια, υδραυλικό τιμόνι, σέρβο στα φρένα, μοτέρ με ιντζέκσιον και στα πιο πρόσφατα φουλ στα ηλεκτρονικά βοηθήματα;
Ε τότε… θα πρέπει να γράψεις πολύ καλύτερους χρόνους στις ειδικές διαδρομές..
Ο.. παλιός παλεύει εκεί πάνω με τιμόνι με… ατέρμονα, φρένα.. με ταμπουρα σε ένα σκαρί ηλικίας μισού αιώνα και…
Και είναι το παλιό είναι το υπέροχο πράσινο MG TD του 1950 με τους Αλέξανδρο Βουγιούρη -Ελένη Κανελλοπούλου που παίρνουν πρώτοι εκκίνηση.
Και ανηφορίζοντας για την πρώτη από τις επτά ειδικές της πρώτης μέρας της εκδήλωσης την Βελανιδιά, και διαδοχικά τα Δολιανά, την Μεσοράχη, και τον Άγιο Πέτρο που ζόρισε αρκετά, πριν μπούνε στον θρυλικό Πάρνωνα..
Ο Πάρνωνας ίσως η ομορφότερη διαδρομή της πρώτης μέρας μέσα σε ένα υπέροχο ελατόδασος τα πρώτα 5 χιλιόμετρα με ζητούμενη ΜΩΤ 25 χλμ./ώρα (!!).. Ναι σωστά βλέπετε.. 25!!
Σχεδόν 13 λεπτά βόλτας στο δάσος, λίγο χιόνι που και που δεξιά και αριστερά στην άκρη του δρόμου. γερμένα κλαδιά ελάτων από την τελευταία χιονόπτωση, απολυτή ησυχία, ένα ατελείωτο πράσινο με λίγο λευκό παντού γύρω…
Τόση Ομορφιά!!
Μεταξύ αστείου και σοβαρού είπαμε να σταματήσουμε για τα καλά και να το «γυρίσουμε» σε..κανονική εκδρομή…
Επικράτησε η λογική και συνεχίσαμε.. όμως πρέπει να ξέρετε ότι την στάση εκεί, στιγμιαία την κάναμε, λίγο χιόνι μαζέψαμε κι ας έγραφε το χρονόμετρο κι ας παρακολουθούσε ο δορυφόρος…

Το είχα ξαναγράψει παλαιότερα..
Magic Of Regularity No 1: Συλλογή από Μνήμες… Collecting Memories..
Κάτι μου λέει ότι αυτό ίσως είχε στην άκρη της σκέψης του και ο αλυτάρχης Γιάννης Καραμπελας όταν έγραφε τη διαδρομή..
Να προλάβουμε να μαζέψουμε-απομνημονεύσουμε αυτές τις υπέροχες εικόνες περνώντας από εκεί, βασανιστικά αργά.
Κυρίως για λογούς ασφάλειας αλλά όχι μόνο..
Το τερπνόν.. μετά του ωφέλιμου και με καλά μελετημένα τα ωράρια ώστε να μην βρεθεί κανένα πλήρωμα νύχτα στον δρόμο από τα πίσω της λίστα που ακολουθούν
Τζίντζινα και Ζαραφώνα, Λακωνία, δυο ακόμα ειδικές διαδρομές και μετά δρόμο για την Σπάρτη να παραδώσουμε καρνέ απόγευμα πια στην εισοdο του υπέροχου Mystras Grand Palace Resort & Spa..
Μπορεί εκεί να έκλεινε αγωνιστικά η πρώτη μέρα… όμως..
Τα άλλα, τα όμορφα μόλις άρχιζαν με τις παρέες να μαζεύονται για φαγητό, για κουβέντα και χαλάρωση και πιο αργά το βράδυ για ένα φοβερό party, στο Mystras Bistro . Ενα καταπληκτικό minimal Bistro Bar φωλιασμένο κάτω από το κάστρο του Μύστρα με πανοραμική θεά από ψηλά, κάτω στον κάμπο της Σπάρτης…
Με μια μπύρα στο χέρι με τέτοια θεά στην Ιστορία αυτού του τόπου ζωντανή μπροστά σου, που συνδύαζε όμορφη μουσική και ακόμα ομορφότερους ανθρώπους παντού γύρω να χαμογελάνε μονίμως. Νιώθεις Bon Viveur.. και δεν το αλλάζεις με τίποτα..
La Vita e Bella λες.. και ξαναλές.. La Vita e Bella..
Και τα «διαμάντια» που είναι παρκαρισμένα απ έξω.. αυτά που μας έφεραν εδώ, την κάνουν ακόμα ομορφότερη…
VW Golf, Mini, Porsche, MG, Lancia, Alfa Romeo, BMW, Glas GT, Triumph, DKW, Ford, 2CV, Toyota Celica, Mercedes, Datsun 240Z, Volvo, Fiat, Austin Healey και τόσα άλλα, ένα για τον κάθε ένα, τόσο διαφορετικά κι όμως τόσο όμοια…
Και το κάθε ένα με την δική του ιστορία..
Και πίσω από την κάθε ιστορία οι άνθρωποι που τα αγάπησαν, τα έτρεξαν, τα χάρηκαν, τα πλήγωσαν και τα γιάτρεψαν..
Που ταξίδεψαν και μοιράστηκαν και ερωτευτήκαν και δημιούργησαν…
Και άλλοι που απέδρασαν, τόλμησαν και έκαναν τα όνειρα πράξη..
Magic Of Regularity No2: Όμορφα Αυτοκίνητα και Όμορφοι Άνθρωποι… Nice Cars and Lovely People..

Κυριακή πρωί αφήνουμε πίσω μας την Σπάρτη και ανηφορίζουμε την υπεροχή διαδρομή προς τον Μύστρα, για να βρούμε μπροστά μας τις τέσσερις ειδικές διαδρομές που θα κλείσουν την ήμερα.
Μετά την ειδική διαδρομή Βρεσθένη, για τα οποία έχω ακούσει μοναδικές ιστορίες από τους γονείς μου που έζησαν εκεί το μακρινό 1962-1963 ακολουθεί η Βαμβακού.
Είναι το χωριό που γεννήθηκε ο Σταύρος Νιάρχος και μπροστά στο πατρικό του, στην διχάλα του δρόμου, σταθήκαμε για λίγο ψάχνοντας να εντοπίσουμε την λάμπα φωτισμού που έδειχνε το Road Book στην συγκεκριμένη τουλίπα.
Εκεί έπρεπε να πάμε αριστερά…
Ουρά πίσω μας οι άλλοι αγωνιζόμενοι, που ακολουθούσαν στο λεπτό, μποτιλιάρισμα κανονικό.. η λάμπα άφαντη για όλους..
Κατεβαίνει η συνοδηγός, η κυρία Λούση, περπατάει μέχρι την γωνιά, και την «ανακαλύπτει» πίσω από ένα μάλλον.. φρεσκοφυτεμένο δίμετρο καλλωπιστικό φυτό…
Κρυμμένη, καμουφλαρισμένη, εντελώς καλυμμένη η λάμπα!!
Αριστερά λοιπόν η πορεία μας εκεί.. Μπροστά στο σπίτι του Νιάρχου… Ο. Κ. σημεία των καιρών…
Συνέχισε λοιπόν κανονικά το κομβόι και εδώ πρέπει να πούμε πως αυτό ήταν το μοναδικό σημείο που μας μπέρδεψε στο κατά τα αλλά άψογο και ακριβέστατο στις μετρήσεις Road Book.
Εύκολα από εκεί για την ειδική διαδρομή Κάμπος Καρύων και κατηφορίζοντας δίπλα στο δάσος της Σκιρίτιδας (Αρκαδία) βγαίνουμε στο οροπέδιο της Τρίπολης και παίρνουμε τον δρόμο για την τελευταία ειδική διαδρομή της εκδήλωσης τον Αχλαδόκαμπο.
Πηγαίνοντας από Τρίπολη προς Αργός μέσω της Παλαιάς Εθνικής Οδού και βρισκόμενος ακόμα στο οροπέδιο συναντάς μια πινακίδα που γράφει Αχλαδόκαμπος.

Είναι ο πολύ πολύ παλαιός δρόμος ίσως της 10ετίας 1960-1970, ένα έρημο από κίνηση, τεχνικό κομμάτι, άγνωστο σε εμένα μέχρι χθες, ιδανικό για το κλείσιμο αυτού της εκδήλωσης.
Στο τέλος των 15 περίπου χλμ. που βγαίνει ψηλά πάνω από τις φουρκέτες στον γνωστό σε όλους Αχλαδόκαμπο, μια από τις πιο αγαπημένες μου διαδρομές στην Ελλάδα.
Στάση για φωτογραφίες εκεί ψηλά με θεά πανοραμική όλη την Αργολίδα, το Ναύπλιο, το Άργος, το Μπούρτζι ζωγραφισμένο στην ακίνητη θάλασσα.
Μνήμες με Ford Cortina του πάτερα, τέλος του 1980… και μετά με το Fiat 124 Sport, την Rosa..
1990-1992 με το CRX V- tec να λυσσάει με το MX-5 να στρίβει και με τον φίλο τον Ηλία στο δεξί κάθισμα να το θυμάται ακόμα
Με το λευκό Peugeot 106 Xsi μαζί με τον κουμπάρο Σάκη να ρωτάει αν θα πάει.. μακριά η βαλίτσα..
Δέος και Σεβασμός μετά, στο 1995 και για σχεδόν τριάντα χρόνια με το RX -7 το FD, να φτιάχνει χαμογελά διάρκειας, να σε ρωτάει πόσο αντέχεις να πας.. και να σε προκαλεί και σαν να έχει και άλλο και άλλο και άλλο…
Και αργότερα με τα Type R και τις Celica..
Πόσες φόρες ξεκίνησα ξημερώματα από Αθηνά για να φτάσω νωρίς, χωρίς κίνηση να χαρώ αυτή την μαγεία του έρημου Αχλαδόκαμου με ότι αυτοκίνητο κ αν είχα…. δεν θυμάμαι πια..
Μια ακόμα φορά είναι και ετούτη εδώ…
Με το Λευκό Catana μας, το Celica Sti του 1990, από τα πιο νέα αυτοκίνητα αυτής της παρέας να στρίβει πρόθυμα, χαρούμενα τις κατηφορικές φουρκέτες του Αχλαδόκαμπου σε ρυθμούς Regularity κάτω μέχρι τους Μύλους, την Νέα Κίο, την πατρίδα το αγαπημένο Ανάπλι, με τελικό προορισμό τον τερματισμό στις Μυκήνες.
Μεσημέρι Κυριακής 250 χλμ. και σήμερα, το σύνολο 500 + για όλο το ΣΒΚ, μας μέτρησε γύρω στις 80 φόρες ο δορυφόρος με ακρίβεια 10ου δευτ. και με άμεση μετάδοση των αποτελεσμάτων από την Anubesport,,
Ώρα να μάθουμε και με νούμερα τι κάναμε…
Σε μια κατάμεστη αίθουσα φτάνει η ώρα των αποτελεσμάτων και της απονομής.
Νικητές οι
1. Γεωργακόπουλος -Ιατρίδης με το Μini του 1968 και με διάφορα μόλις 0. 2 βαθμών στην δεύτεροι θέση οι
2. Γεωργοσόπουλος-Κοντοπός με Datsun 240Z 1971,
Ακολουθούν για την πρώτη δεκάδα οι
3 Κατσαούνης -Μανσόλας VW Golf 1979
4, Hekerle -Schneider, ΒΜW 2002 1973
5, Διαμαντόπουλος- Δούρος Mini 1973
6. Κοφινάς- Πατήρ και Υιός VW Golf 1989
7. Μητσιάς-Πανόπουλος Peugeot 205 GΤi 1986
8. Κυρανάς-Ευσταθίου Toyota Corolla 1988
9. Λαλούσης-Κοτσίρης Porsche 911 1977
10. Νικολαΐδης -Καιόγλου Alfa Romeo Alfetta GT 1978
Εντυπωσιακοί ήταν επίσης οι χρονομετρήσεις των Φαρμάκη -Αθανασοπούλου την Κυριακή και σκαρφάλωσαν στη δεύτερη θέση της ημερήσιας κατάταξης.
Είχαν την ατυχία να αντιμετωπίσουν πρόβλημα με τα φρένα της Λευκής Αμαζόνας (Volvo 122) και έτσι έχασαν τις πρώτες πέντε ειδικές διαδρομές του Σαββάτου.
Αντίστοιχα μηχανικό πρόβλημα (πλατίνες) αντιμετώπισαν στην δεύτερη μόλις ειδική διαδρομή του Σαββάτου οι χατζηκωνσταντίνου-Δημακαρέας, που άλλαξαν το αξιόπιστο VW Golf, με την Toyota Celica.
Οι πρωταθλητές κατάφεραν Σάββατο βράδυ να είναι στην Σπάρτη και με το αυτοκίνητο να γράφει καταπληκτικούς χρόνους το επόμενο πρωινό τερμάτισαν επίσης ψηλά στην ημερήσια βαθμολογία της Κυριακής.
Στον Επίλογο..
Με τα χαμογέλα διαρκείας να είναι ζωγραφισμένα στα πρόσωπα όλων η επιτυχία της εκδήλωσης είναι αναμφισβήτητη!
Ένα μεγάλο Μπράβο για αυτή την επιτυχία αξίζει στον αλυτάρχη Γιάννη Καρμπελα που εν μέσω πολλών δυσκολιών κατάφερε να ολοκληρώσει άψογα έναν ακόμα πολύ όμορφο event.
Πολύτιμοι βοηθοί σε αυτή την προσπάθεια όλα τα στελέχη από ΕΛΙΑ-ΑΡΣΟΕ-ΤΡΙΣΚΕΛΙΟΝ που ακούραστα δήλωναν παντού παρών και πρόσφεραν ότι καλύτερο.

Το έχω ξαναγράψει και το επαναλαμβάνω και εδώ..
Η αγάπη κάποιων ανθρώπων γι’ αυτό που κάνουν σφραγίζει μοναδικά το αποτέλεσμα της δουλειάς τους..
Έλκει σαν μαγνήτης νέους ανθρώπους που αγαπούν το αυτοκίνητο, έρχονται, δοκιμάζουν, διασκεδάζουν, φεύγουν χαμογελαστοί για να επιστρέψουν ξανά και ξανά σε δοκιμασίες ακρίβειας γεμάτες με αυτοκίνητα φτιαγμένα πριν καν γεννηθούν οι ίδιοι…
Αυτοκίνητα ακόμα και 70 ετών πριν φτιαγμένα πριν γεννηθούν.. οι γονείς τους….
Επιστροφή στο Regularity.. ξανά και ξανά..
Magic Of Regularity No 3. Πάντα ζητάς Περισσότερο…. Always Asking for More.
Για το τέλος..
Και όπως συνηθίζει να λέει έτερο μέλος της… οικογενείας και με την άδειά της αντιγράφω εδώ (χωρίς χιούμορ η ζωή δεν έχει νόημα)..
Arcadia Classic Tour 2025
.. A Weekend Well Spent…
The Doc
Γιώργος Κανελλόπουλος